Geçmişte, hayatımızda dualarla yaşayan ağzı dualı teyzeler vardı. Besmele ile adım atan, dua ile oturan, salavat ile kalkan bu teyzeler, bir zamanların vazgeçilmezleri arasındaydı. Ancak maalesef günümüzde artık bu tür güzelliklere pek rastlanmıyor. Modern dünyanın karmaşasında, duanın ve samimiyetin yerini işlerine odaklanmış, duygusuz insanlar aldı.

Eskiden, her hayvanın insan karakterinde bir yansıması olduğunu düşünen bilge insanlar vardı. Ancak şimdi, bu konuları konuşacak kimse kalmadı. Bir zamanlar önemli olan detaylar, artık önemsenmiyor. Oysa bu hikayelerin asıl gerçekliği, hakikatin ta kendisinde yatıyor.

Geçmişte, yaşlı amcaların elini yüzlerine sürtüp dua ettiklerini hatırlar mısınız? Onlar gittikten sonra yerlerine, saati kontrol etmekten başka bir şey düşünmeyen insanlar geldi. Özgürlüğü saatte arayan insanlar, geçmişin samimiyetini ve duygusallığını anlayamazlar artık.

İftarda komşuların bir araya gelip, samimi bir sofra etrafında kaynaştığı zamanlar artık geride kaldı. Artık her şeyin profesyonelleştiği, duygusuzca planlandığı bir dünyada yaşıyoruz. Ancak belki de eski günlerdeki samimiyeti tekrar yakalamak ve kaybettiğimiz değerleri geri getirmek için bir şansımız vardır.

Geride kalanları özlemle anıyor ve eski zamanların samimiyetini yeniden keşfetmenin önemini vurgulamak istiyorum. Unutmayalım ki, hayatın güzellikleri detaylarda gizlidir. Belki de büyük iğnelerle delmeyi unuttuk ve şimdi onları tekrar hatırlamanın zamanı gelmiştir.

Belki de bugünün yavan, profesyonel ve duygusuz dünyasında kaybolmuş olabiliriz. Ancak eski günlerin samimiyetini, güzelliğini yeniden keşfederek yaşama sevincimizi yeniden bulabiliriz.

Saygılarımla,